ENGINEERINGNET.BE - Voor de metingen zijn de ATLAS-gegevens gebruikt van botsende protonen in de LHC-versneller van CERN in Genève, uit de meetperiode tot en met 2016.
‘In de huidige analyse kunnen we de koppelingen van de higgs met andere deeltjes tot op ongeveer 10% nauwkeurig zien’, zegt Wouter Verkerke, ATLAS-groepsleider bij Nikhef.
‘Met nog veel meer data en slimmere analyses kunnen we op den duur eventuele afwijkingen van het Standaard Model zien, als die er zijn, zo is de verwachting.’
In de nieuwe analyse worden de resultaten van eerder onderzoek over het verval van geproduceerde higgsdeeltjes naar paren fotonen, Z-deeltjes, W-deeltjes, en paren beauty- en taudeeltjes samen opnieuw geanalyseerd.
Door de combinatie van gegevens ontstaat een scherper beeld van de diverse parameters die bepalen wat precies de invloed is van higgs op andere materie, zogeheten koppelingen. Precisie in de ene meting kan daarbij onzekerheid in een andere meting deels compenseren. Zulke koppelingen zijn van belang om beter de rol van het higgsdeeltje in de deeltjeswereld te begrijpen.
Volgens de theorie van Peter Higgs en Francois Englert (en wijlen Robert Broult) krijgen elementaire krachtdeeltjes als W en Z hun massa doordat ze elk op een eigen karakteristieke manier een invloed voelen van een veld waarvan het hele universum doortrokken is.
Dat het higgsveld bestaat, werd in 2012 bewezen in het ATLAS-experiment met de LHC-versneller op CERN met de vondst van het bijbehorende higgsdeeltje.
Vooralsnog is alleen de koppeling met de zwaarste generatie deeltjes, die van het taudeeltje, echt gemeten. Het zou kunnen dat de koppeling van de lichtere deeltjesgeneraties via een ander mechanisme verloopt. Die zijn veel moeilijker te meten.
Om dat in meer detail te bestuderen, zijn de precieze koppelingen met meetbare deeltjes van belang. In de LHC wordt dat bestudeerd door met botsende protonen higgsdeeltjes te maken die daarna uit elkaar vallen in paren deeltjes, die in detectoren als de ATLAS meetbare sporen achterlaten.
