ENGINEERINGNET.BE - Misschien ontstond ze door een fout van de distributiebeheerder. We gaan na hoe dat kan en hoe de rechter dit in de praktijk bekijkt!
Artikel 1384, lid 1 van ons Burgerlijk Wetboek: “Men is aansprakelijk niet alleen voor de schade welke men veroorzaakt door zijn eigen daad, maar ook voor die welke veroorzaakt wordt door de daad van personen voor wie men moet instaan, of van zaken die men onder zijn bewaring heeft.”
Volgens dit artikel rust de aansprakelijkheid bij de ‘bewaarder van de zaak’ en dit zonder dat er een schuld van zijn kant moet bewezen worden. Er ontstaat ten opzichte van hem een onweerlegbaar vermoeden van aanspra-kelijkheid.
Wie is ‘bewaarder’? En wat is een ‘gebrek’ aan de zaak
De ‘bewaarder’ is de persoon die in feite, voor eigen rekening, van de zaak gebruik maakt. Hij heeft er de macht, bewaking en leiding over. Bij een schadegeval moet nagegaan worden wie op dat ogenblik de effectieve be-waarder van de zaak was.
Schade is echter onvoldoende. De schade moet haar oorsprong vinden in een ‘gebrek’ aan de zaak. Een zaak is ‘gebrekkig’ indien ze een ‘abnormaal kenmerk’ heeft dat haar ongeschikt maakt voor het gebruik waartoe ze in normale omstandigheden moet dienen.
Een voorbeeld uit de praktijk!
De firma Janssens laat grote elektriciteitswerken uitvoeren door de firma Peeters. Na een paar weken ontstaat er schade voor Janssens: haar grote productiemachine begeeft het! Janssens wordt vergoed door haar verzeke-ring die haar geld terugeist van wie aansprakelijk is voor deze schade.
De verzekeraar laat een expertise uitvoeren waarbij zij elke betrokken partij uitnodigt, ook de distributiebeheerder! Maar die gaat niet in op de uitnodiging. Uit het expertiseverslag blijkt dat Peeters niets verkeerd deed. Er bleek wel een fout aan het distributienet. Een ondergrondse elektriciteitskabel verbrandde!
De verzekeraar van Janssens vindt dat de distributiebeheerder de ‘bewaarder’ is van de ‘zaak’ (het distributie-net) en aansprakelijk is voor de ontstane schade. De distributiebeheerder meent niet aansprakelijk te zijn en wijst naar de aansprakelijkheidsbedingen in zijn reglement dat stelt dat hij voor dergelijke voorvallen niet aan-sprakelijk kan gesteld worden.
Wat beslist de rechter?
De verzekeraar van Janssens baseert zich op het hierboven aangehaalde artikel 1384 van ons Burgerlijk Wet-boek. De rechter vindt dat de stroomonderbreking waar Janssens het slachtoffer van werd, het gevolg was van een defect op het distributienet. Volgens de rechter is een stroomonderbreking die tot stand kwam omwille van een defect op het distributienet, een ‘abnormaal kenmerk’!
Een normaal, functionerend distributienetwerk is geschikt voor het leveren van elektriciteit en dat gebeurt dus zonder enige stroomonderbrekingen. De rechter neemt aan dat er een gebrek was aan het distributienet en dat er een oorzakelijk verband is tussen dit gebrek en de schade die de firma Janssens leed. Anderzijds beroept de distributiebeheerder zich op zijn distributiereglement dat clausules bevat die zijn aansprakelijkheid afwijzen.
De rechter beslist echter dat dit reglement niet van contractuele aard is, maar dat het om een ‘reglement’ gaat. Dit houdt in dat de wetsregels van ons Burgerlijk Wetboek (art. 1384) een hogere norm zijn dan het reglement en dus voorrang hebben. Dit principe is trouwens ook terug te vinden in onze Grondwet. Artikel 159: “De hoven en rechtbanken passen de algemene, provinciale en plaatselijke besluiten en verordeningen alleen toe in zo-verre zij met de wetten overeenstemmen.”
Besluit: de rechter geeft de verzekeraar van Janssens gelijk. Er is sprake van een gebrek aan het distributienet en de distributiebeheerder moet de volledige schade betalen! Door Solange Tastenoye, zelfstandig juriste
