ENGINEERINGNET.BE - Supercomputers zijn nodig om steeds grotere hoeveelheden gegevens te kunnen verwerken en de samenleving de voordelen daarvan te laten plukken, op het vlak van gezondheidszorg, hernieuwbare energie, veiligheid van voertuigen en cyberbeveiliging.
"Het is een bikkelharde race en de EU loopt momenteel achterop: wij hebben geen supercomputers in de top tien van de wereld," aldus Andrus Ansip, vicevoorzitter van de EU-Commissie voor de Digitale Eengemaakte Markt.
Het plan is nu om voor 2020 vier Europese supercomputers te ontwikkelen. Hiervan moeten er twee minstens honderd miljoen miljard berekeningen per seconde kunnen uitvoeren. De volgende stap is om in 2022 een model te hebben staan dat een triljoen berekeningen per seconde maakt.
Europese wetenschappers en het bedrijfsleven verwerken hun gegevens momenteel steeds vaker buiten de EU, omdat de in de EU beschikbare rekencapaciteit ontoereikend is voor hun behoeften. Die afhankelijkheid vormt een bedreiging voor de privacy, gegevensbescherming, bedrijfsgeheimen, en eigendom van gegevens, met name voor gevoelige toepassingen.
Een supercomputer in het Italiaanse Bologna (Marconi Intel Xeon Phi) is nu het beste wat Europa te bieden heeft. Maar deze computer is twaalf keer langzamer dan de krachtigste die in China staat. De grootste Vlaamse supercomputer, in 2016 gelanceerd door de KU Leuven, behoorde toen tot de snelste tweehonderd ter wereld, maar is al uit dit lijstje verdwenen. De krachtigste computers ter wereld staan nu in China, de VS en Japan.
De bijdrage van de EU aan de nieuwe supercomputers, die ontwikkeld worden in het project EuroHPC, ligt op ongeveer 486 miljoen euro. Dit wordt aangevuld met een vergelijkbaar bedrag van de lidstaten die nu deelnemen, zoals België, Nederland, Frankrijk en Duitsland, en geassocieerde landen, zoals Zwitserland.
In totaal zou tegen 2020 circa 1 miljard euro overheidsgeld worden geïnvesteerd, en particuliere deelnemers aan het initiatief zouden ook activa in natura inbrengen.
