ENGINEERINGNET.BE - Op één van het dertig bladzijden tellend document lees ik de “7 statements to consider in 2017.” Het begin van het eerste statement daarvan springt direct in het oog: “Better is an enemy of good”.
Vreemd. Intrigerend. Hoe kan beter nu een vijand zijn van goed? Dat betekent dat beter slechter is dan goed? Ik lees verder: “In a world glorifying innovation, you are tempted to pursue novelty, failing to apply good practices.” En ik ben ineens mee.
Ik heb het in deze column ook al eerder aangehaald zelfs. Het is enigszins zorgwekkend te zien hoe er heel veel aandacht van onderzoekers maar ook van (top)managers in bedrijven, gaat naar innovatieve technieken en concepten. Slimme sensoren, prognostisch onderhoud, mobile devices, zelflerende algoritmes, self-healing systemen, cyber-physical systems, Internet of Things, enz…
Begrippen die niet altijd even duidelijk gedefinieerd, maar niet meer weg te denken zijn uit onze dagelijkse gesprekken. Of ik dat dan onterecht vind en tegen de vooruitgang ben? Neen, helemaal niet. Alleen ben ik ervan overtuigd dat het dromen over de, al dan niet, nabije toekomst niet ten koste mag gaan van het heden.
Er zijn best nog wat oude én nieuwere installaties waarvoor de afweging preventief-correctief domineert, condition monitoring misschien wel zou kunnen maar nog niet of slechts sporadisch wordt gedaan en prognostisch onderhoud nog lang niet aan de orde is.
Voor deze installaties komt het er nog steeds op aan om de juiste preventieve onderhoudsfrequentie te vinden, zodat er niet teveel onderhoud gebeurt, maar ook niet zo weinig dat er veel storingen komen. Deze afweging gefundeerd maken, vraagt om storingsdata, kostendata, inzicht in de relatie storingsmodus-onderhoudsinterventie, …
“Dé installatie” kan misschien vereenvoudigd worden in deze berekening. Misschien kunnen we de optimalisatie beperken tot een paar kritische componenten. Dit vraagt niet alleen een goede kennis van de installatie, maar ook een verstandige definitie van ‘kritisch’. Kritisch! Intuïtief voelen we aan wat het betekent. Maar dat op een praktische en degelijke manier vertalen, is minder makkelijk.
Bij RCM (reliability centered maintenance) is dit trouwens één van de clous. De afweging tussen correctief-preventief onderhoud stopt niet bij deze kostenoptimalisatie. Om onderhoud uit te voeren hebben we nog steeds goed opgeleide en ervaren techniekers nodig, die net die skills hebben die nodig zijn. En ook de geschikte wisselstukken.
Als we personeelsplanning en voorraadbeheer verder willen koppelen aan de optimale preventieve-correctieve verhouding wordt het nog ingewikkelder. Want dan komt het verschuiven van individuele optimale onderhoudsmomenten om een betere planning te realiseren ineens mee in het spel.
Onderzoekers ontwikkelen hiervoor steeds betere beslissingsondersteunende modellen en ook de “big data” en aanverwante komen van pas. Niet zozeer in de context van Internet of Things en meer van dat innovatiefs, maar gewoon om met gepaste datamining tools wat meer uit onze bestaande data te halen.
Nu we het toch over data en dataverwerking hebben, ik las onlangs (tussen hoogdravende literatuur rond nieuwe performantie-indicatoren die mogelijk werden dankzij big data en business intelligence) een welgemeend pleidooi voor een oude bekende, namelijk de OEE. De OEE (overall equipment effectiveness) dateert al van de vijftigerjaren van de vorige eeuw en werd geroemd om zijn eenvoud en integrerend karakter: productie, onderhoud én kwaliteit. Geen speld tussen te krijgen, toch?
Laat ons dus absoluut een oog houden op de innovaties, maar ook ons best doen om de “kleine” dingen consistent en goed te doen.
door Liliane Pintelon, KU Leuven Centrum Industrieel Beleid
